starsza kobieta poczuła się w obowiązku zasypać ją pytaniami o babcię i zapewnić Flic, że to bardzo, ale to bardzo uprzejmie z jej strony, iż w takiej chwili znalazła czas na odwiedzenie Johna. - A co z twoją taksówką? - Pani Khan z opóźnieniem zdała sobie sprawę, że czarna taksówka przed domem czeka na Flic. - Czy nie będzie zbyt droga? - Nie, w porządku. Uzgodniliśmy cenę. Nie była to prawda i Flic domyślała się, że licznik bije jak oszalały, ona zaś nie ma przy sobie dosyć gotówki. Ale nie zamierzała teraz się tym martwić. Jak mogłaby myśleć o pieniądzach, skoro liczyło się tylko jedno: że tam, na górze, leży stary człowiek, którego naprawdę lubiła, ale który lada chwila może sobie przypomnieć, co naprawdę zdarzyło się w ogrodzie Aethiopii, i co gorsza, powie o tym albo Gicie Khan, albo i policji. Wreszcie sąsiadka wyszła. Zamknęła frontowe drzwi, powędrowała ścieżką, skręciła w lewo, potem jeszcze raz w lewo. I znikła. Flic odwróciła się od okna, z którego ją obserwowała. Znów miała spocone dłonie. Rzadko się pociła. Teraz albo nigdy. Wysunęła się z pokoju i podeszła do schodów, znacznie węższych niż w Aethiopii, wyłożonych przetartą i pachnącą wilgocią wykładziną. Ruszyła na górę. Czworo drzwi, dwoje uchylonych. Łazienka i ubikacja. Przekręciła gałkę w drzwiach najbliższych łazienki i zajrzała do środka. Stary John leżał z zamkniętymi oczami, pochrapując z lekka. Miał na sobie piżamę w tureckie wzory, jedną rękę trzymał pod staroświecką niebieską puchową kołdrą i kocami, drugą na wierzchu. Dłoń o sękatych palcach wyglądała na mniejszą niż zwykle. Flic zawsze się wydawało, że stary John ma wielkie i silne ręce. A teraz na ich widok - co za idiotyzm! - napłynęły jej do oczu łzy. Trzeba to zrobić. Nie czuła się tak ani przed, ani po zatrzaśnięciu drzwi schronu. 312 Ani nawet na stacji Hampstead przed i po „wypadku" Izabeli. Chociaż tamten koszmar niemal wyczerpał jej siły. To jednak zapowiadało się jeszcze gorzej. John znowu zachrapał, tym razem głośniej, a potem cichutko jęknął. Flic wstrzymała oddech. Nagle na toaletce przy oknie zauważyła fotografię. Było to jedno z ustawionych razem trzech zdjęć w wąskich drewnianych ramkach. Pierwsze przedstawiało żonę Johna, zmarłą wiele lat temu, drugie chłopca - syna. Flic wiedziała, że ten syn mieszka teraz na Florydzie z żoną i dziećmi. Na trzeciej fotografii zobaczyła Gabriela i Richarda Waltersów. Zrobiono ją, kiedy Richard był mniej więcej w wieku Flic. Gabriel uśmiechał się do obiektywu, a jej ojciec miał poważną minę. Wyglądał zupełnie jak Imogen, zwłaszcza teraz, kiedy obcięła i ufarbowała włosy.