Wzruszyła ramionami. - Mniej więcej to samo mówił Bianco. - Niech ci to da na piśmie. Kiedy przyszło do wstawania, okazało się, że Kat chwieje się na nogach. Matthew zamierzał odprowadzić ją do domu i zostawić przed drzwiami, ale najpierw nie mogła trafić kluczem do zamka, a potem - ledwie przekroczyła próg - rzuciła się w stronę łazienki, przewracając po drodze deskę do rysowania, więc postanowił zaczekać, aż dojdzie do siebie. - Przepraszam - powiedziała, wchodząc do kuchni, gdzie Matthew zdążył już znaleźć kubki i kawę. - Niestety, nie odziedziczyłam mocnej głowy po tatusiu, powinnam o tym pamiętać... - W tym momencie poczuła zapach kawy i znów musiała wybiec. Matthew zerknął na zegarek - dochodziła jedenasta. Przemknęło mu przez myśl, czy nie zadzwonić do domu, może się o niego martwią? Ale zaraz sobie przypomniał, że Sylwia jest u siebie, a Izabela pewnie na górze z Mickiem, więc nikt w Aethiopii o nim nie pomyśli, może z wyjątkiem Chloe, która powinna już spać. Usiadł wobec tego, zamierzając poczekać na Kat, która - jak się zdawało, może potrzebować trochę wsparcia, kiedy już złapie oddech... Flic jeszcze nie spała, kiedy tuż po pierwszej dotarł do domu. Słyszała, jak zamykał drzwi i próbował uciszyć witającego go psa, a potem, jak przemyka się po schodach do swojego pokoju. Do pokoju mamy. Do pokoju rodziców. - Bardzo późno wróciłeś - odezwała się rano przy śniadaniu. - Owszem. - Byłeś w jakimś miłym miejscu? - Na obiedzie. - Z koleżanką? - spytała Imogen. 221 Znów przycięła i ufarbowała włosy, ale tym razem kolor i fryzura wydawały się odrobinę mniej agresywne, przywodząc na myśl raczej pióra kruka niż atramentową czerń punka. Matthew odruchowo powiedział, że bardzo jej ładnie, ona zaś - zanim przypomniała sobie, jak go nienawidzi - wydawała się przez chwilę zadowolona z pochwały. - Tak, jeśli chodzi o ścisłość. - Długi ten obiad - zauważyła Flic. - Jak twój jęzor - przycięła jej Izabela. Chloe popatrzyła kolejno na siostry, ale się nie odezwała. - Właściwie to bardzo nam pomógł - powiedziała Flic do Imogen na korytarzu przed pracownią chemiczną. - Akurat tego nam było trzeba, żeby znów namówić Chloe do akcji. - To znaczy? - Mówiłam ci, że sprawdzam jego pocztę, kiedy tylko się da. - Flic zaczekała, aż dwie nauczycielki, które pojawiły się na korytarzu, dostatecznie się oddalą. - Wiesz, że ciągle jeszcze mnóstwo listów przychodzi do mamy? - I co z tego? - Znalazłam idealną rzecz. To przyszło we wtorek i odtąd cały czas zastanawiałam się, co z tym zrobić. Nie chciałam nic wcześniej mówić, bo nie wiedziałam, jak to przeprowadzić, ale już wiem, tylko potrzebna nam będzie Chloe. No i właśnie...